Фрактурата на клавикулата е една од најчестите фрактури, што претставува 2,6% -4% од сите фрактури. Поради анатомските карактеристики на средното вратило на клавикулата, фрактурите на средното вратило се почести, што претставува 69% од фрактури на клавикули, додека фрактури на страничните и медијалните краеви на клавикулата сочинуваат 28% и 3%, соодветно.
Како релативно невообичаен вид фрактура, за разлика од фрактури на клавикула од средно вратило, предизвикани од директна траума на рамото или пренесување на сила од повреди на горните екстремитети, фрактури на медијалниот крај на клавикулата обично се поврзани со повеќе повреди. Во минатото, пристапот за третман за фрактури на медијалниот крај на клавикулата обично беше конзервативен. Сепак, студиите покажаа дека 14% од пациентите со раселени фрактури на медијалниот крај може да доживеат симптоматски неунион. Затоа, во последниве години, се повеќе и повеќе научници се потпираа на хируршки третман за раселени фрактури на медијалниот крај кои вклучуваат стерноклавикуларен зглоб. Сепак, медијалните клавикуларни фрагменти обично се мали и има ограничувања на фиксацијата со употреба на плочи и завртки. Локалната концентрација на стрес останува предизвикувачко прашање за ортопедските хирурзи во однос на ефикасно стабилизирање на фрактурата и избегнување на неуспехот на фиксацијата.
I.Distal Clavicle LCP инверзија
Дисталниот крај на клавикулата споделува слични анатомски структури со проксималниот крај, и двајцата имаат широка основа. Дисталниот крај на плочката за компресија на заклучување на клавикулата (LCP) е опремена со повеќе дупки за завртки за заклучување, овозможувајќи ефикасна фиксација на дисталниот фрагмент.
Земајќи ја предвид структурната сличност помеѓу двајцата, некои научници поставија челична плоча хоризонтално под агол од 180 ° на дисталниот крај на клавикулата. Тие, исто така, го скратија делот што првично се користеше за стабилизирање на дисталниот крај на клавикулата и откриле дека внатрешниот имплант се вклопува во ситница без потреба од обликување.
Ставањето на дисталниот крај на клавикулата во превртена положба и фиксирање на него со коска плоча од медијалната страна е откриено дека обезбедува задоволително вклопување.
Во случај на 40-годишен машки пациент со фрактура на медијалниот крај на десната клавикула, се користеше превртена дистална клавикула челична плоча. Последователно испитување 12 месеци по операцијата укажа на добар исцелен исход.
Инвертирана плоча за компресија на заклучување на дистална клавикула (LCP) е најчесто користен метод за внатрешна фиксација во клиничката пракса. Предноста на овој метод е што медијалниот фрагмент на коските се одржува со повеќе завртки, обезбедувајќи посигурна фиксација. Сепак, оваа техника на фиксација бара доволно голем медијален фрагмент на коските за оптимални резултати. Ако фрагментот на коските е мал или има интра-артикуларна комуникација, ефективноста на фиксацијата може да биде компромитирана.
Ii. Техника за вертикална фиксација со двојна плоча
Техниката со двојна плоча е најчесто користен метод за сложени коминиран фрактури, како што се фрактури на дисталниот хумерус, коминиран фрактури на радиусот и улна, и така натаму. Кога ефективната фиксација не може да се постигне во една рамнина, челичните плочи со двојно заклучување се користат за вертикална фиксација, создавајќи стабилна структура со двојна рамнина. Биомеханички, фиксацијата на двојна плоча нуди механички предности во однос на фиксацијата на единечна плоча.
Горната плоча за фиксација
Пониската плоча за фиксација и четири комбинации на конфигурации со двојна плоча
Време на објавување: јуни-12-2023 година
