Грешките на хируршкиот пациент и локацијата се сериозни и може да се спречат. Според Мешовитата комисија за акредитација на здравствени организации, такви грешки може да се направат до 41% од ортопедските/педијатриските операции. За операција на 'рбетот, се јавува грешка на хируршката локација кога вертебралниот сегмент или латерализацијата е неточна. Покрај неуспехот да се решат симптомите и патологијата на пациентот, сегменталните грешки може да доведат до нови медицински проблеми како што се забрзана дегенерација на дискот или нестабилност на 'рбетот во инаку асимптоматски или нормални сегменти.
Исто така, постојат правни прашања поврзани со сегментални грешки во операцијата на 'рбетот, а јавноста, владините агенции, болниците и општествата на хирурзите имаат нулта толеранција за такви грешки. Многу операции на 'рбетниот столб, како што се дискектомија, фузија, декомпресија на ламинектомија и кифопластика, се изведуваат со помош на заден пристап и правилното позиционирање е важно. И покрај тековната технологија за сликање, сегменталните грешки сè уште се случуваат, со стапки на инциденца кои се движат од 0,032% до 15% пријавени во литературата. Не постои заклучок кој метод на локализација е најточен.
Научниците од Катедрата за ортопедска хирургија на Медицинскиот факултет во планината Синај, САД, спроведоа онлајн студија со прашалници сугерирајќи дека огромното мнозинство хирурзи на 'рбетот користат само неколку методи за локализација и дека разјаснувањето на вообичаените причини за грешка може да биде ефективно во намалување на хируршките сегментални грешки, во една статија објавена во мај 2014 година во Spine J. Студијата беше спроведена со помош на прашалник испратен преку е-пошта. Студијата беше спроведена со помош на линк до прашалник испратен преку е-пошта до членовите на Северноамериканското здружение за 'рбетот (вклучувајќи ортопедски хирурзи и неврохирурзи). Прашалникот беше испратен само еднаш, како што беше препорачано од Северноамериканското здружение за 'рбетот. Вкупно 2338 лекари го примија, 532 ја отворија врската, а 173 (7,4% стапка на одговор) го пополнија прашалникот. Седумдесет и два отсто од комплетираните беа ортопедски хирурзи, 28 отсто беа неврохирурзи и 73 отсто беа лекари на 'рбетот на обука.
Прашалникот се состоеше од вкупно 8 прашања (сл. 1) кои ги опфаќаат најчесто користените методи на локализација (и анатомски обележја и локализација на слика), инциденцата на хируршки сегментални грешки и поврзаноста помеѓу методите на локализација и сегменталните грешки. Прашалникот не беше пилот тестиран или потврден. Прашалникот овозможува повеќекратен избор на одговори.
Слика 1 Осум прашања од прашалникот. Резултатите покажаа дека интраоперативната флуороскопија е најчесто користена метода за локализација за хирургија на задниот торакален и лумбален 'рбет (89% и 86%, соодветно), проследена со радиографија (54% и 58%, соодветно). 76 лекари избраа да користат комбинација од двата методи за локализација. Спинозните процеси и соодветните педикули беа најчесто користените анатомски обележја за операција на торакалниот и лумбалниот 'рбет (67% и 59%), проследени со спинозните процеси (49% и 52%) (сл. 2). 68% од лекарите признале дека направиле грешки во сегменталната локализација во нивната пракса, од кои некои биле коригирани интраоперативно (сл. 3).
Сл. 2 Користени методи за локализација на слики и анатомски обележја.
Сл. 3 Лекар и интраоперативна корекција на грешките во хируршкиот сегмент.
За грешки во локализацијата, 56% од овие лекари користеле предоперативна радиографија и 44% користеле интраоперативна флуороскопија. Вообичаените причини за грешки во позиционирањето пред операцијата беа неуспехот да се визуелизира позната референтна точка (на пример, сакралниот 'рбет не беше вклучен во МРИ), анатомски варијации (лумбални поместени пршлени или ребра со 13 корени) и сегментални нејаснотии поради физичката состојба на пациентот состојба (неоптимален приказ на рендген). Вообичаени причини за интраоперативни грешки во позиционирањето вклучуваат несоодветна комуникација со флуороскопистот, неуспех во репозиционирањето по позиционирањето (движење на иглата за позиционирање по флуороскопија) и неточни референтни точки за време на позиционирањето (лумбална 3/4 од ребрата надолу) (Слика 4).
Сл. 4 Причини за грешки во предоперативната и интраоперативната локализација.
Горенаведените резултати покажуваат дека иако постојат многу методи за локализација, огромното мнозинство хирурзи користат само неколку од нив. Иако хируршките сегментални грешки се ретки, идеално тие се отсутни. Не постои стандарден начин за отстранување на овие грешки; сепак, одвојувањето време за позиционирање и идентификување на вообичаените причини за грешки во позиционирањето може да помогне да се намали инциденцата на хируршки сегментални грешки во тораколумбалниот 'рбет.
Време на објавување: 24 јули 2024 година
